سه فرمول اصلی برای ماهیگیری

الف- ماهیگیری بعد از غروب آفتاب بهتر از قبل از رعد و برق است

این یک تجربه معمول ماهیگیری است که بعد از غروب آفتاب ماهیگیری کنید تا قبل از رعد و برق. دلایل اصلی این تجربه به شرح زیر است:

1. مشکل نور: هنگام طلوع یا غروب خورشید، نور ملایم‌تر است، از نظر بینایی کمتر ماهی را تحریک می‌کند و ماهی راحت‌تر به دنبال غذا در آب می‌گردد. با این حال، قبل از رعد و برق، هوا تاریک و نور کم می شود که بر دید ماهی تأثیر می گذارد و یافتن غذا را دشوار می کند.

2. مشکل دما: بعد از غروب آفتاب دمای آب بیشتر و اکسیژن موجود در آب کمتر می شود که طعمه گرفتن را برای ماهی ها آسان می کند. با این حال، قبل از رعد و برق، معمولاً دما کاهش می یابد و دمای آب نیز به همین ترتیب کاهش می یابد و فعالیت ماهی ها نیز کاهش می یابد و طعمه گرفتن را دشوار می کند.

3. مشکل فشار هوا: قبل از رعد و برق معمولاً فشار هوا کاهش می یابد که تأثیر خاصی بر فعالیت ماهی خواهد داشت و برای ماهیگیری مساعد نیست. پس از غروب آفتاب، فشار هوا نسبتاً پایدار است، بنابراین فعالیت ماهی نیز نسبتاً پایدار است و طعمه گرفتن آسانتر است.

4. مسائل ایمنی: قبل از رعد و برق، هوا معمولاً بد است که ممکن است تأثیر خاصی بر ایمنی دوستان ماهیگیر بگذارد. و پس از غروب آفتاب، آب و هوا پایدارتر و کمتر مستعد مسائل ایمنی است.

به طور خلاصه، ماهیگیری پس از غروب آفتاب نسبت به قبل از رعد و برق، تجربه ماهیگیری بهتری است، که می تواند اثر ماهیگیری را تا حدی بهبود بخشد و ایمنی دوستان ماهیگیر را تضمین کند. البته این تجربه با توجه به عواملی مانند مناطق، فصول مختلف و گونه های ماهی نیاز به تعدیل دارد و قابل تعمیم نیست.

ب: سه کوچ در روز انجام می شود و صید در صبح و عصر انجام می شود

ماهی ها سه بار در روز، صبح، ظهر و شب مهاجرت می کنند. و «صید صبح و شام» یعنی در سه هجرت، صبح و عصر برای صید مناسبتر است. دلایل متعددی برای این گفته وجود دارد:

1. مشکل نور: در هنگام مهاجرت صبح و عصر، نور نسبتا ملایم است و به راحتی بینایی ماهی را تحریک نمی کند. با این حال، در ظهر، خورشید قوی تر و نور خیره کننده تر است، بنابراین ماهی ها به راحتی می ترسند و طعمه گرفتن آنها آسان نیست.

2. مشکل دما: در هنگام کوچ های صبح و عصر دمای آب نسبتاً پایین و میزان اکسیژن نسبتاً زیاد است، بنابراین متابولیسم ماهی ها نسبتاً سریع خواهد بود و طعمه گرفتن آسان تر است. با این حال، در ظهر، دمای آب بالاتر، محتوای اکسیژن نسبتا کم، متابولیسم ماهی نسبتا کند است و طعمه گرفتن آسان نیست.

3. مشکل غذا: در هنگام کوچ های صبح و عصر، ماهی ها معمولاً در آب به دنبال غذا می گردند که طعمه خوردن و طعمه گرفتن را آسان می کند. ماهی ها معمولا ظهرها در ته آب یا در جای خنک برای استراحت پنهان می شوند و به راحتی نمی توان غذا پیدا کرد.

به طور خلاصه، صبح و عصر برای ماهیگیری مناسب تر است، زیرا عواملی مانند نور، دما، میزان اکسیژن و جستجوی ماهی برای ماهیگیری مساعدتر هستند.

ج) وقتی آب بالا می آید، ماهیگیری کم عمق است و وقتی آب فرو می رود، ماهیگیری عمیق است.

ضرب المثل ماهیگیری کم عمق در هنگام بالا آمدن آب و ماهیگیری عمیق در هنگام عقب نشینی آب اغلب توسط علاقه مندان به ماهیگیری گفته می شود و همچنین نوعی خلاصه تجربه است که با تمرین به دست می آید. دلیل این جمله به این دلیل است که تغییر سطح آب بر زندگی و دامنه فعالیت ماهی تأثیر می گذارد. هنگامی که سطح آب بالا می رود، عمق آب افزایش می یابد و سرعت فعلی افزایش می یابد، که پیدا کردن غذا و زیستگاه برای ماهی ها دشوارتر می شود. بنابراین، ماهی ها در آب های کم عمق تر جمع می شوند تا از زیر آب رفتن یا شسته شدن جلوگیری کنند. در عین حال، اشتهای ماهی نیز تحت تأثیر قرار می گیرد و ممکن است هوشیاری بیشتری داشته باشند و کمتر گاز بگیرند. بنابراین، زمانی که سطح آب بالا می رود، عمق ماهیگیری باید کمتر باشد تا به محدوده فعالیت ماهی نزدیک شود و احتمال گاز گرفتن قلاب افزایش یابد.

با کاهش سطح آب، عمق آب کم‌تر می‌شود و جریان آب کاهش می‌یابد و ماهی‌ها می‌توانند زیستگاه و غذا پیدا کنند و در عین حال، گاز گرفتن ماهی‌ها راحت‌تر می‌شود. بنابراین، عمق ماهیگیری باید در این زمان عمیق تر باشد تا بتوان به محدوده فعالیت ماهی نزدیک شد و احتمال گاز گرفتن قلاب را افزایش داد. به طور خلاصه، عبارت «ماهیگیری کم عمق در هنگام بالا آمدن آب و ماهیگیری در عمق زمانی که آب فروکش می‌کند» نه تنها خلاصه‌ای از تجربه، بلکه درک محیط زیست محیطی ماهی است.